Maio
Maio ligt in het oosten van de Sotavento eilanden. De hoofdstad is Vila do Maio, dat over een regionaal vliegveldje en een haven beschikt. Het eiland staat bekend om de zoutpannen en de weinige vegetatie. De hoogste berg is de Monte Penoso van 436 meter hoog. Toeristen zijn er nauwelijks en er wordt veel aan visserij gedaan. Landbouw was moeilijk te verwezenlijken op Maio wegens het droge klimaat. Toch lieten de inwoners het hier niet bij zitten. Er werd een project opgestart om bossen aan te leggen. Met name Acacia bomen werden er geplant. Het project is nog steeds een groot succes omdat het eiland momenteel over het grootste en belangrijkste bosgebied van de archipel beschikt. De totale oppervlakte is maar liefst 3.500 hectare.
gratis reisadvies
Plaatsen in de buurt van Maio (Kaapverdië) :
Accommodaties in de buurt
Ervaringen
Bezienswaardigheden
Hieronder vind je de bekendste bezienswaardigheden van Maio
Baia de Santana (Maio)
Het verlaten strand Baia de Santana heeft de vorm van een halve cirkel. Dit strand wordt tegenwoordig veel gebruikt door vissers uit Morrinho en de schildpadden zijn ook gek van dit strand. In de nabije omgeving van dit strand zijn tevens de prachtige stranden Baia de Porto Cais en Praia Real te vinden. Op deze stranden tref je niet alleen schildpadden aan, maar ook vele andere schelpdieren in overvloed. Het is zeker de moeite waard voor mensen die de rust willen opzoeken en genieten van moeder natuur.
Figueira da Horta (Maio)
Op 6 kilometer afstand van de hoofdstad Vilo do Maio ligt de Figueira da Horta. Dit landschap ziet er echt uit als een woestijn en is buitengewoon aantrekkelijk om te zien. De vogelsoorten die er leven hebben zich door de jaren heen goed aangepast en voeden zich met insecten. Ook kunnen de vogels voor een lange tijd zonder water. Op de weg van Figueira Seca is er een grote drinkbak te vinden waar vele dieren komen om te drinken. In het landschap is tevens een prachtige oase te vinden in de Ribeira de Joao.
Monte Penoso (Maio)
Het is de moeite waard om de hoogste berg Monte Penoso te beklimmen. De berg is 436 meter hoog en is van oorsprong een vulkaan. Vanwege de veiligheid zijn de wegen op de berg ontoegankelijk voor auto's en is het alleen mogelijk om te voet naar boven te gaan. Vanaf de top kijk je uit over een groot gedeelte van het eiland en zie je vlakke, rotsachtige en woestijnachtige landschappen.
Zoutpannen Maio (Maio)
Hoewel de buitengewone zoutpannen van 5.000 meter lang en 1.500 meter breed niet vaak meer in gebruik zijn, zijn ze toch zeker een bezoek waard. De vegetatie in het gebied is zeer uniek. De meest belangrijke zoutpannen zijn de zogeheten "Marra" en de "Salsola Soda". Vroeger lieten de zoutwinnaars het zeewater in de kuilen stromen en verdampen door de zon. Op deze manier steeg de concentratie van het zout en kon het schoongemaakt worden nadat er een zoutneerslag was ontstaan.
Je kunt ook alle bezienswaardigheden van Kaapverdië bekijken.
Vervoer
Er gaan drie keer per week vluchten vanaf Praia. TACV Cabo Verde Airlines is de luchtvaartmaatschappij en heeft een kantoor in Vila do Maio. Voor degenen die graag het hele eiland willen ontdekken, kunnen de bus nemen. Als toerist kun je tevens prima liften op Maio, de meeste inwoners nemen je graag mee naar de bestemming. De meeste inwoners zelf reizen echter te voet van A naar B.
Geschiedenis
Aangenomen is dat het eiland 190 miljoen jaar oud is. Het eiland werd echter pas in mei 1460 ontdekt door de Portugese Diego Gomes en António de Noli en werd vanaf dat moment Maio genoemd. Voordat Maio startte met de handel in zout, was het eiland geschikt voor grazende koeien en geiten. Hierdoor is er veel vegetatie verloren gegaan en ook het aantal runderen en geiten op het eiland begon te slinken. Vanaf de 16e eeuw zijn er twee grote zoutpannen gecreëerd, één in het noordwesten van het land en de andere in het zuidwesten. Toen de handel in zout en limoen werd gestart, droegen ezels zakken zout mee naar de haventjes waarna het zout via een veerboot naar andere grotere schepen op zee werd gebracht. In de vroegere jaren vervoerden deze schepen de lading zout naar Europa, Amerika, West-Indië en Afrika. In de 20e eeuw werd het eiland meerdere malen getroffen door de droogte en het gevolg daarvan was dat de inwoners van het eiland opzoek gingen naar betere leefomstandigheden.