Vakantiestress op Samos

Bestemming: A. Samos (Griekenland)
Periode: 2015
Vervoer: Vliegtuig
Accommodatie: Appartement

Hoe ontspannen is vakantie eigenlijk? Wij gingen naar het Griekse eiland Samos. Zon, zee, strand en de Griekse keuken. Wat wil je nog meer?

Het inpakken van de koffers verliep niet vlekkeloos. Onhandig stond ik op de weegschaal samen met mijn koffer tot de conclusie komend dat deze twee kilo te zwaar was. Een nieuwe selectie, waardoor zojuist gewassen en netjes gestreken kleding weer in mijn kast belandde. Maar goed, alles beter dan bijbetalen. De koffers werden op de band gezet en gewogen, oei.. toch iets te zwaar. Gelukkig werd er niets van gezegd. Volgende stap, richting douane, broekriemen af, alles uit je zakken en de handbagage op de band. Had ik even pech, het lampje ging branden. Een flinke dame begon me te fouilleren. Ze betastte mij op allerlei plaatsen en ik dacht: waar haalt ze het lef vandaan! Nog nooit heeft een vreemde vrouw mij op deze plaatsen betast! Voor haar leek het de normaalste zaak van de wereld maar ik had er toch wat moeite mee. “Zeg dan iets, kondig even aan waarom, hoe en wat!”

Geen vertraging, dat was mooi meegenomen. Veel reizigers hadden van te voren ingecheckt en hun rij en stoelnummer al uitgekozen. Wij hadden dat niet gedaan met als gevolg, zes rijen tussen ons in. Ongezellig zat ik naast mensen die hun mond niet opendeden. Mijn partner, zag ik over de hoofden heen, gezellig kletsen met een dame naast hem en had het zo te zien prima naar zijn zin. In het vliegtuig kregen we te horen dat het heerlijk warm was op het eiland, dat maakte weer veel goed. Onze koffers kwamen al snel op de band, helaas gold dit niet voor alle medereizigers. Acht koffers waren niet aangekomen. We konden nog niet naar het appartement, want er moesten heel veel formulieren ingevuld worden. Balen, maar gelukkig waren het onze koffers niet. Uiteindelijk kwamen de kofferloze vakantiegangers met rode wangen teleurgesteld de bus in. De hostess stelde hun gerust en beloofde alles te doen om te zorgen dat de koffers zo snel mogelijk bezorgd zouden worden. De eerste noodzakelijke aankopen mochten ze aanschaffen en declareren. De volgende dag waren alle koffers weer terecht.

Het complex waar we de komende twaalf dagen zouden verblijven zag er aan de buitenkant gezellig uit. Binnen geen luxe, maar alles erop en eraan. Prachtige ligging en een geweldig uitzicht vanaf ons terras. Dat er vanuit het plafond allerlei vuiltjes naar beneden vielen op het nachtkastje en soms op het bed namen we voor lief. De koelkast bromde luid omdat hij overuren moest maken. De airco voor zes euro per dag was geen overbodige luxe. Onder de douche moest je wel een dansje uitvoeren om wat druppels op te vangen, maar ach het was vakantie. Gewoon geduld hebben. De eerste dagen vergaten we steeds het toiletpapier in het afvalbakje te deponeren en ik hoorde mijn man regelmatig “oeps” zeggen. Gelukkig werd het afvalbakje om de dag geleegd.

De beheerster van het appartementencomplex gaf ons een tip waar we een betrouwbare autoverhuurder konden vinden. De man was erg vriendelijk en overtuigde ons ervan dat we nergens goedkoper konden huren. Het contract en een auto met Full-Insurance kregen we mee. Tot ergernis van mijn partner liep ik diverse malen om de auto heen, ieder krasje dat ik zag benoemend.
Na een aantal dagen in de personenauto wilde mijn man nog een jeep huren, dan konden we nog meer van de natuur zien door “off the road” te gaan rijden! Geweldig! Alleen als je de weg kwijt raakt en vervolgens ergens terecht komt, niet weet welke kant je uit moet en je ook nauwelijks kunt keren is het echt niet grappig meer! Kuilen, enorm veel gruis en begroeiing op de paden maakte het soms bijna onmogelijk de weg te vervolgen. Tijdens een van onze ritjes moest ik een keer ontzettend nodig plassen. Nou ja, toch geen sterveling te bekennen dus maar even in de vrije natuur. Ik werd toen aangevallen door enorme grote beesten, wespen, die besloten hadden mij niet meer in de steek te laten. Ik noemde ze zelf “killerbees”. Met mijn broek op de knieën maakte ik dat ik wegkwam. Wat een gedoe, wat een stress, ik vond het helemaal niks. Maar ja, we hadden dat ding eenmaal gehuurd. Het was vakantie en we deden eens gek!