De stille getuigen van Oost-Macedonië

Het oosten van Macedonië is een nog weinig bekende regio van de Balkan. Na het zien van foto's van deze omgeving en het horen van de vele verhalen over deze streek vraag ik me af hoe dit kan. De overblijfselen uit een woelig verleden staan als stille getuigen in het rustige landschap en vragen erom ontdekt te worden. De vele oeroude kloosters zijn voor de locals niet meer dan normaal: een godshuis van nog geen 200 jaar telt amper mee.

Heb je weinig kennis van Macedonië? Of heb je geen zin om vele uren te zoeken naar je vakantie? En wil je graag onbezorgd op vakantie? Laat je dan gratis adviseren door een reisexpert. We geven je graag een reisadvies op maat waarin we jouw wensen vertalen naar een passende vakantie!
gratis reisadvies

Berovo

Ondanks dat het klooster in het stadje Berovo pas dateert uit 1818, heeft het wel al een rijke geschiedenis. De streek heeft in de loop van de geschiedenis heel wat verschillende namen en godsdiensten gekend. In de tijd dat de regio deel uitmaakte van het Ottomaanse Rijk overheerste het islamitische geloof. Toch was het Turkse gezag redelijk flexibel tegenover de orthodoxe christenen. Zij kregen toestemming om hun eigen kerk te bouwen, maar deze mocht niet vanaf grote afstand zichtbaar zijn. Ook moest de kerk binnen 40 dagen gebouwd worden en moest de dochter van de lokale priester toetreden tot de harem van de plaatselijke leider. De kerk kwam er, maar de dochter vluchtte. Dit zorgde voor grote onrust, die zowel de Turkse leider als de vader van het meisje het leven kostte. Zij kwam terug en werd de eerste non in het klooster van de aartsengel Michael. Tientallen vrouwen volgden haar voorbeeld, hun graven liggen nog steeds in de tuin.

Omgeving

Het oosten van Macedonië is ten onrechte een weinig bekende regio. Je hebt hier inderdaad geen spectaculaire kusten of ruige bergen die andere delen van het land zo aantrekkelijk maken, maar de natuur is hier wel erg rustgevend. Uitgestrekte valleien zijn bezaaid met vruchtbare akkertjes waar paprika's, tomaten en komkommers worden geteeld. Dichtbegroeide bergen zorgen voor afwisseling in het landschap, met bomen vol heerlijk geurende bloesem. Na de bloesem zullen de takken vol komen te hangen met vijgen, kiwi's, walnoten, peren, abrikozen, kersen en appels.

Het oosten geeft je de kans om eindeloos over de vlaktes te zwerven, langs tabaksvelden en wijngaarden. Wanneer je een berg beklimt heb je kans op een prachtig uitzicht, soms over een verstild meer zoals bij Berovo. De boeren die je tegenkomt zijn vaak nog handmatig aan het werk en zullen je over het algemeen vriendelijk groeten. Tijdens een wandeltocht kun je de monumenten, kerken en bijzondere plaatsjes bijna niet missen. Iedere kerk, elk standbeeld en elk monument is een stille getuige van de geschiedenis van deze streek: maak kennis met de grote en kleine verhalen uit het oosten van Macedonië. Vraag gratis een offerte aan

In het land der blinden is eenoog koning

Neem bijvoorbeeld het klooster van de Heilige Moeder van God – Eleusa, in het plaatsje Velusja. Het lijkt wel een paradijsje: de onderhouden, frisgroene kloostertuin wordt omringd door de witte verblijven van de tien nonnen die hier wonen. Het centrale punt van het klooster, de kerk, dateert uit 1080 en ziet er nog goed uit. Dit is bijzonder: de meeste kerken die zo oud zijn zijn wel eens aangevallen of verwoest. Zo is de geschiedenis van Vodoca, een paar kilometer verderop, duidelijk minder vredelievend. In 1040 werden de troepen van koning Samuel aan de voet van het Belasica-gebergte omsingeld door troepen van de Byzantijnse keizer Basilius 2. Het is gruwelijk maar waar: van alle 15.000 verslagen soldaten werden de ogen uitgestoken. Een op de honderd mannen mocht een oog houden, zodat hij de troepen terug naar Ohrid kon leiden. Het verhaal gaat dat Samuel een hartaanval kreeg toen hij zijn manschappen weer zag.

Het leek wel of iedereen zijn zinnen had gezet op dit deel van de Balkan. Na de Byzantijnen werden de Macedonische troepen onder andere onder de voet gelopen door Ottomanen, Grieken, Serviërs en Bulgaren. Eind negentiende eeuw was de plaatselijke bevolking hier klaar mee en eisten zij een plek voor zichzelf. Van de man die voorop ging in deze strijd staat een standbeeld in de provinciehoofdstad Strumica: Goce Delcev. Pas in 1991 werd Macedonië onafhankelijk en werd het niet langer als deelrepubliek van Joegoslavië gezien. Behalve tot rust komen kun je tijdens een vakantie in Oost-Macedonië ook erg veel leren over de geschiedenis. Een geschiedenis die niet altijd even vrolijk is, maar dit maakt het zeker niet minder interessant.