Georgië, land van legendes en mythen

Bestemming: A. Tbilisi (Georgië)
Periode: oktober 2011
Vervoer: Vliegtuig en auto
Accommodatie: Hotel Europa

Om 10.40 uur vertrekt de Boeing van Georgian Airlines voor een directe vlucht vanaf Schiphol naar de hoofdstad van Georgië, Tbilisi, gelegen in de Kaukasus. Het wordt voor mij inmiddels de 6e keer Georgië via www.pum.nl vrijwilligersorganisatie. Na een vlucht van circa 4,5 uur komen we aan op vliegveld van Tbilisi. Alles ziet er gelikt uit. Mako komt ons ophalen, ze werkt voor het Ministerie van Economische Ontwikkeling, afdeling Toerisme. We worden naar het eenvoudige Hotel Europa gebracht, dat wat verder weg in een buitenwijk is gelegen. Het hotel is oubollig. Het biedt internet service, maar levert dat niet echt. De kamers zijn ouderwets ingericht, sommige hebben een zitbad en anderen een jacuzzi. Maar wat geeft het, de kamers zijn schoon en de lakens en handdoeken worden elke dag verschoond.

Om 20.00 uur worden we bij ons hotel opgehaald voor een Georgisch diner. Het is verkiezingsdag in Georgië en daardoor is het heel erg druk. Na enige tijd wachten krijgen we een tafel bij het raam. Er worden veel spijzen besteld. De bestelling is voor alle tafelgenoten en die prikken allemaal het eten van de schaaltjes. Typisch voor het eten is dat men hiervoor ruim de tijd neemt en daar ook lekkere wijnen bij drinkt. Gedurende het diner krijgen we informatie over hoe ons verblijf er uit gaat zien en over het seminar toerisme dat wij gaan geven. Rond 22.00 uur zijn we weer terug in ons hotel. Buiten is het nog aangenaam warm en we besluiten om nog even op het terras te gaan zitten. Plotseling krijg ik nog bezoek van Irina, een kennis die ik inmiddels meer dan 6 jaar geleden ontmoet heb in Georgië. We kletsen heel wat af en voordat we het in de gaten hebben is het 00.00 uur. Tijd om te gaan slapen.

Al rond 05.00 uur is het de volgende morgen licht en zo ook in mijn kamer. Om 8 uur kijk ik of het restaurant inmiddels open is en ik heb geluk, er is iemand aanwezig. Ze wijst me er vriendelijk op dat het ontbijt pas vanaf 09.00 uur wordt neergezet. We blijven dan maar in het restaurant zitten en rond 09.15 uur hebben we ontbeten. Onze reisleidster Eliza, die ik ken van een vorige reis in Georgië, staat samen met onze chauffeur al klaar. Vandaag gaan we een rit van ongeveer 300 kilometer maken over de militaire highway tot aan de Russische grens over de hoogste bergen van Europa, de Kaukasus.

Wij rijden Tbilisi uit en ongeveer 50 kilometer uit de stad komen we bij het Ananure fort aan. In dit fort zijn verschillende kerken, waarvan alleen de grootste kerk te bezichtigen is. Helaas zijn kostbare fresco's overgeverfd toen Georgië onder Russische invloed stond. De oorspronkelijke iconen zijn ook niet meer aanwezig, maar er hangen wel een paar replica's. De zon schijnt uitbundig en het is warm. Buiten het fort zitten een paar oude dametjes kleurige sokken te breien om deze aan toeristen te verkopen. Ook verkopen ze namaakicoontjes, fruit, snoep en nog meer. We gaan weer verder en rijden over de militaire highway. Via heel veel haarspeldbochten en nog mooier wordende uitzichten komen we uiteindelijk in het sneeuwzekere wintersportgebied van Gudauri aan. Voordat we van de witte sneeuw mogen gaan genieten, krijgen we een voortreffelijke lunch uitgeserveerd in een klein hotelletje. Gudauri is vanaf eind oktober tot eind april sneeuwzeker en een goede wintersportbestemming voor velen.

We laten Gudauri achter ons liggen en de auto brengt ons omhoog verder de sneeuw in. Het hoogst te berijden punt op deze berg is bijna 3.200 meter hoog. De piek van deze Kaukasus bergen ligt iets hoger dan 5.600 meter. Er is veel sneeuw, een lekker zonnetje en weinig wind. Ik besluit uit de auto te stappen en een wandelingetje in de sneeuw te gaan maken. We vervolgen onze weg verder. Langzaamaan verdwijnen de sneeuwwallen en rijden we het dal tegemoet. We zien gigantische schaapskuddes die ook naar Kazbeki onderweg zijn. Na aangekomen te zijn rijden we door naar het centrum van het plaatsje. Op eenzame hoogte ligt het Gergeti Trinity kerkje in de bergen. We wandelen eerst nog wat rond in het dorpje waar de randen van het dorpje omringd worden door de vele besneeuwde bergen. Heel vreedzaam. We besluiten dan toch richting Russische grens te rijden, daar moet een heel smalle, uitzonderlijk mooie pas zijn. Vroeger reden de vrachtwagens door de nauwe bergspelonken, nu zijn wij er alleen. Toch moeten we de poging afbreken, er is verder geen berijdbare weg meer naar Rusland.

Op ongeveer 20 kilometer voor Tbilisi ligt de plaats Mtskheta. Ik was hier eerder en bezocht hier het nonnenklooster (erg apart om dit als man te doen), het oude centrum met zijn grote kathedraal en nog meer. We rijden langs de spoorlijn en na enige kilometers gereden hebben, passeren we de ruïnes van een antiek Romeins badhuis. Vlak daarbij is het restaurant die we hebben uitgezocht om te gaan dineren. Dit unieke restaurant is gelegen boven een watervalletje, een fantastische plek en het eten smaakt zeer goed.

De volgende ochtend is er om 08.00 uur het eenvoudige ontbijt: thee of oploskoffie, twee droge boterhammen met boter en jam, een ei of omelet, yoghurt en een glas melk. Eliza en Alexander staan weer precies om 09.00 uur voor ons klaar om nog meer veel moois van hun land te laten zien. Na circa 60 kilometer gereden te hebben komen we in de stad Gori aan. Gebouwen zijn in diverse kleuren geverfd. Gori is de plaats waar het enige Russische stijl museum nog te vinden is en waar Stalins geboortehuis en trein te vinden zijn. Iets verder staat zijn standbeeld en op een heuvel het machtige fort, met daar omheen talloze Georgische vlaggen. We gaan naar de grottenstad Uplistsikhe. In de zachte rotsen hebben hier circa 20.000 mensen geleefd en gewoond. De nederzetting is gebouwd vanaf de 17e eeuw voor Christus en later steeds aangepast. In deze holen, door mensenhanden gemaakt, waren bakkerijen, wijnverwerking en opslag, groenopslag, een apotheek, 2 theaters en een Koningshof, compleet met zetel van steen. Van tijd tot tijd worden hier oude spelen en festivals gehouden.

Na een tijdje rondgewandeld te hebben, verlaten we deze grottenstad via een geheime tunnel die pas onlangs ontdekt is. We rijden terug richting Gori. Iets buiten Gori is een geweldig houten restaurant met de naam Venice, dat grotendeels van hout is gemaakt en boven een kristalheldere vijver hangt. Weer is de lunch heerlijk en uitgebreid. Ons einddoel voor vandaag is de stad Borjomi, waar uit bronnen warm ijzerhoudend water uit de grond komt, die door vele mensen als geneeskrachtig wordt ervaren. En zoals wij Spa water hebben, kennen de Georgiërs Borjomi als leverancier van flessen water. We komen in Borjomi aan. In de straten langs de snelstromende rivier staan allerlei verkoopstalletjes opgesteld waar men onder meer lege 5 liter watercontainers kan kopen. Men doet dat dan ook en vult de containers met het geneeskrachtige water.

We verlaten met de auto Tbilisi en rijden naar een warmer gebied van het land richting de streek Signagi. Naast wijn is er ook kaasproductie in deze streek. Langs de wegen kun je deze en andere goederen kopen. Men zegt dat uit de Kagethi streek het beste sjasliek vlees komt. Je ziet hier geslachte varkens langs de weg ondersteboven hangen aan rekken. Men kan het hele varken kopen of gedeeltes hiervan. We passeren meerdere groepen fietsers. Auto’s passeren de fietsers met een grote bocht, zodat je veilig kunt genieten van je fietstocht door Georgië. Ook passeren we een burcht die uit de 16e eeuw stamt. Na circa 3 uur gereden te hebben, komen we bij een nonnenklooster genaamd Bobebe aan. Het is zeer geïsoleerd gelegen en ademt een rustieke sfeer uit. Het is heel druk in de kloosterkerk. In dit kerkje liggen de overblijfselen van de heilige Nino, een vrouw die als roeping meekreeg om het christendom in de 4e eeuw naar Georgië te brengen. Vele meisjes staan in een rij om het graf te mogen aanraken.

Na genoten te hebben van de rust en orde van dit klooster, vervolgen we onze weg. Uiteindelijk komen we in het zuurstokkleurige plaatsje Signagi aan. Het dorpje bestaat uit een nieuw en oud gedeelte. Vanaf de 11e tot de 18e eeuw is er een verdedigingsmuur met 23 torens gebouwd. De torens dragen de namen van de omliggende dorpjes. Wanneer je op deze verdedigingsmuur klimt, heb je een prachtig uitzicht over de Alazani vallei met uitzicht op de Kaukasus bergen. We bezoeken het geheel gerenoveerd museum. Het is voor mij nieuw dat in een Georgisch museum de teksten ook in de Engelse taal zijn geschreven. Na de lunch rijden we via een hobbelweg weer richting Tbilisi. Vlak voor Tbilisi is er een heel grote markt, waar we helaas geen tijd voor hebben.
's Avonds dineren we in een zeer luxe restaurant. Het diner is geweldig van smaak, was mooi gepresenteerd en de service was met een glimlach. Gedurende het diner is er een Georgisch bandje en aansluitend treed er een Georgische dansgroep op met een spetterende show in vrolijke nationale kostuums.

De volgende dag bezoeken we het Shavnabada Klooster, gelegen op circa 20 kilometer uit de stad Tbilisi. Vandaag is het zondag en Mama Shio begint zijn circa 5 uren durende orthodoxe kerkdienst om 10.00 uur en dus zal de dienst om ongeveer 15.00 uur stoppen. Wij komen rond 13.30 uur aan bij het kloosterkerkje. Ik ga het kerkje binnen en ziet dat de kerk propvol is. Aan de linkerzijde in de kerk staan de vrouwen en aan de rechterzijde de mannen. Er is geen orgel in een orthodoxe kerk, men zingt a capella en dat is schitterend. Voor het einde van de kerkdienst is er een openbare biecht. De biechteling knielt neer bij Mama Shio. Een omstander vertelt mij dat Mama Shio van grote problemen binnen enkele minuten een klein, onbelangrijk probleempje kan maken. Wie doet het hem na? Na de biecht volgt zijn zegen. Dit gebeurt per persoon. Mama Shio wist van mijn komst en heeft alle tijd voor mij vrijgemaakt, zover dat in zijn functie kan. Wij gaan naar zijn appartement. We kletsen, drinken, proosten, eten en genieten van het klooster en zijn team, die er alles aan doet om ons tevreden te stellen. Na ons bezoek gaan we naar de wijnkelder, waar in grote aarden kruiken de wijnen in de grond zijn opgeslagen. Mama Shio laat ons niet eerder gaan voordat we de voortreffelijke wijn die de Koning van Spanje Juan Carlos voor zijn 70e verjaardag van het klooster had gekregen, hebben geproefd.

De dag erna is het vrijheidsfeest in Georgië, een nationale feestdag. Op een paar doelgroepen na, die altijd moeten werken, is iedereen vrij. Overal staan dranghekken en hangen Georgische vlaggen. Er is een indrukwekkende militaire parade. Er wordt gelachen, geklapt, gezongen en genoten. De ijsverkoper doet goede zaken. Verschillende USA soldaten lopen langs de Georgische soldaten door en spreken ze met elkaar. Dan is het er het moment: de show gaat beginnen. Vredelievende troepen uit Georgië starten hun parades. Er wordt door hen vrolijk en uitbundig gezongen. Een aantal vliegtuigen vliegen hoog boven de Rustavelli Avenue en laten kleurrijke rookslierten in de lucht achter. Deze show is ter herdenking van de Georgische vrijheid. Wij lopen verder de oude binnenstad in. De Rustavelli loopt nu leeg, veel mensen proberen met de bus weer naar huis te gaan. De vraag is op dit moment veel groter dan het aanbod bussen. Ik besluit de taxi terug naar mijn hotel te nemen. Voor 4 Lari (2 euro) word ik naar mijn hotel gereden. Ik heb nog een afspraak vandaag met een vriend en moet beslist op tijd zijn.

De drie opvolgende dagen geven wij een seminar Toerisme. Er komen ongeveer 100 geïnteresseerde personen die werkzaam zijn in het toerisme op af. Gedurende deze dagen ben ik tot 5 keer toe voor de Georgische TV camera’s geïnterviewd.

Geschreven door Fred Vorstenbosch

Gratis reisvoorstel Georgië

Heb je interesse in een reis naar Georgië? We helpen je graag om deze reis naar jouw wens samen te stellen. Reisbureau Reisgraag.nl scoort een 9+ in reviews, we zijn lid van ANVR, SGR & Calamiteitenfonds en we hebben al meer dan 12,5 jaar ervaring. Vul hieronder jouw wensen in voor jouw vakantie naar Georgië, dan sturen we je gratis een voorstel op maat.