Senegal

De republiek Senegal bevindt zich in het westen van Afrika. Aan de westkust van het land ligt de Atlantische Oceaan, in het noorden wordt Senegal begrenst door Mauritanië, in het oosten door Mali en in het zuiden zijn Guinee en Guinee Bissau de buurlanden. Op het grondgebied van Senegal ligt ook het land Gambia: dat is dus een land in een land als het ware.

Senegal heeft een totale oppervlakte van 196.200 km² en is met deze afmetingen bijna vijf keer zo groot als Nederland. De Senegal, de Saloum, de Gambia en de Casamance zijn de vier grote rivieren die door Senegal stromen. Het land heeft ruim 13 miljoen inwoners, waarvan maar ongeveer 42% in de (grote) steden woont en 58%, het merendeel dus, op het platteland leeft.

Senegal is over het algemeen erg vlak, maar diverse geografische streken maken een verdeling in het land: in het noorden vind je de Sahel (het steppegebied van de Senegal-rivier), in de streek van Fouta en het Ferlogebied vind je halfwoestijn en in het zuiden van het land (Casamance en Gambia) bevindt zich een nogal vochtig subtropisch gebied. Hier zie je dan voornamelijk dichtbegroeide tropische oerwouden met bosrijke savannes. Verder heeft Senegal ook heuvellandschap in het zuidoostelijke grensgebied met Mali en Guinee en in het westen vind je nog enkele steile hellingen.

Officiele naam:

Republiek Senegal

ISO:

SN

Ligging:

west Afrika

Hoofdstad:

Dakar

Inwoners:

+/- 12600000

Taal:

Frans

Godsdienst:

Islam

Tijdzone:

UTC +0

Munteenheid:

CFA-frank

Klimaat:

Continentaal

Oppervlakte:

196200 km²

Ervaringen

Vakantieverhalen / reisverslagen

Bezienswaardigheden

Hieronder vind je de bekendste bezienswaardigheden van Senegal

Artikelen

Eten en drinken

De Senegalese keuken geeft talloze mogelijkheden om je buikje rond te eten. In een zogeheten lokale 'dibiterie' staat voornamelijk gegrild schapenvlees op de menukaart en je krijgt hier een grote portie voor weinig geld. In de belangrijkste steden en toeristische plaatsen zijn ook gastronomische restaurants te vinden met een Europese keuken. Bovendien kun je in Senegal genieten van een heerlijke maaltijd in vele (Frans-)Senegalese, Libanese, Aziatische en Italiaanse restaurants. Het hoofdbestanddeel van de plaatselijke keuken vormen granen (gierst, maniok en fonio). Ook behoren rijst en pepers tot de belangrijkste producten van een Senegalese maaltijd. Vlees- en visschotels worden vaak met veel verschillende soorten sauzen bereid. In de streken van Senegal waar dichte wouden te vinden zijn, is de voeding vaak ook gevarieerder. Als ze gaan eten, trekken de leden van de familie hun schoenen uit en gaan ze op een mat op de grond zitten. De Senegalezen verorberen hun eten altijd met hun handen, maar een blanke gast krijgt vaak een lepel. Er zijn vele Senegalese specialiteiten, eigenlijk te veel om op te noemen. Het nationale gerecht 'Tiébou dien' bijvoorbeeld is een gerecht dat bestaat uit rijst met vis en daarbij worden groenten geserveerd. Dit gerecht heeft een variant, waarbij de vis vervangen wordt door vlees en dan heet het gerecht 'Tiébou yapp'. Ook het gerecht 'Yassa' kan zowel met vlees als vis worden bereidt. Eerst wordt het vlees of de vis met gesneden ui, rode pepertjes, peper en zout gemarineerd, daarna gegrild en vervolgens in de marinade gestoofd. Het gerecht wordt opgediend met rijst. Verder zijn er voor de lekkere trek overal visbeignets of gierstballetjes te vinden en dit wordt vaak als snelle hap gegeten. Naast deze gerechten zijn er dus nog vele andere lekkernijen uit de Senegalese keuken.

In Senegal worden voornamelijk veel exotische vruchtensappen (mango, guave, papaja etc.) gedronken. Maar ook worden in het land allerlei natuurlijke dranken genuttigd en deze zijn voor een nieuwsgierige toerist zeker de moeite waard om te proeven. Muntthee is een erg bekende drank in Senegal want het wordt altijd en overal gedronken. Het is een drank die de nodige zorgvuldigheid vereist bij de bereiding ervan en soms kan het hele ritueel wel een eeuwigheid duren. Je drinkt de muntthee uit een klein kopje en het drinken van de thee gebeurt in drie fasen: het eerste kopje thee is bitter als de dood, het tweede kopje sterk als het leven en het derde zoet als de liefde. Ook het drankje genaamd 'bissap' wordt veelvuldig genuttigd. Het is een soort thee die gemaakt wordt van de rode bloemen van een hibiscus en vooral koud gedronken wordt. De drank krijgt een mooie bordeauxrode kleur van de meer donkerrode bloemen en omdat deze zeer gewild is, is die ook duurder. Een nogal pikant, maar zeer verfrissend drankje is 'gingembre'. Het is namelijk een aftreksel van gember waaraan muskaatnoot en munt worden toegevoegd. Aan alcoholische dranken ontbreekt het ook niet in Senegal. Zo is de 'palmwijn' namelijk een specialiteit van de Casamance. Deze alcoholische drank wordt in de toppen van de palmen met behulp van een bekertje afgetapt. Vers getapt is het een melkachtige, zachte, bruisende heel lichte drank. Maar de palmwijn wordt zwaarder als hij gaat gisten. Ook bier wordt veelvuldig als alcoholische drank genuttigd in Senegal. De meest verspreide bieren zijn de merken 'Flag' en 'Gazelle'. Het bier 'Flag' bevat meer alcohol en wordt voornamelijk in flesjes van 33 cl (en soms 50 cl) verkocht. 'Gazelle' is heel licht bier en geniet grote populariteit in Senegal. Dit bier is alleen verkrijgbaar in flessen van 75 cl. Bier uit de tap is zeldzaam.

Vervoer

Senegal heeft een tiental nationale en internationale luchthavens verspreid over het hele land. Je kunt met verschillende vliegmaatschappijen van Nederland naar Senegal vliegen. Er zijn rechtstreekse vluchten vanuit Amsterdam naar Dakar, de hoofdstad van Senegal, maar bij de meeste vluchten die worden aangeboden moet je één of meerdere keren overstappen. De meeste internationale vluchten komen aan op het vliegveld van de hoofdstad Dakar.

De lokale Senegalese vliegmaatschappij verzorgt dagelijkse en wekelijkse binnenlandse vluchten naar verschillende kleine luchthavens in Senegal. Het wegennet van Senegal is uitgebreid en voor Afrikaanse begrippen goed onderhouden, dus reizen met eigen auto is mogelijk. Als je besluit een auto te huren, zou het interessant kunnen zijn om er ook een chauffeur bij te huren: op die manier heb je toch eigen vervoer, maar kun je tijdens de reis rustig van het land genieten en hoef je zelf niet de weg te zoeken. De 'bushtaxi' is een niet altijd erg comfortabel busje waar zeven passagiers in vervoerd kunnen worden, maar is in elk geval het snelste en veiligste vervoersmiddel voor reizigers. Naast de bushtaxi bestaan nog de 'cars rapides' en de 'N'Diaga N'Diaye' als vervoersmiddelen. De cars rapides zijn over het algemeen in slechte staat verkerende geelblauwe busjes waarin plaats is voor ongeveer 20 passagiers. De N'Diaga N'Diaye zijn witte Mercedesbusjes die heel wat veiliger en betrouwbaarder zijn en ongeveer 30 personen kunnen vervoeren. Deze vervoersmiddelen leggen iets kortere trajecten af dan de bushtaxi's en zijn daarom iets goedkoper. Ook is er nog een busmaatschappij waarmee je tussen grote steden in Senegal kunt reizen. Maar de reis in deze grote touringcars gaat over het algemeen erg langzaam en is oncomfortabel. In de grote steden zijn er stadsbussen die een vaste route en duidelijk aangegeven haltes hebben.

Visum

Duurt de vakantie niet langer dan 3 maanden dan heb je geen visum nodig voor een bezoek aan Senegal. Je paspoort dient wel te allen tijde nog 3 maanden geldig te zijn bij aankomst.

Prijsniveau

Het prijsniveau van Senegal is laag in vergelijking met Nederland. De munteenheid van Senegal is de CFA-Franc (Communauté Financière Africaine Franc).

Veiligheid

Senegal is één van de meest stabiele landen in Afrika, dus is over het algemeen is het redelijk veilig in het land. Maar in de regio Casamance doen zich al een aantal jaren confrontaties tussen het Senegalese leger en de plaatselijke rebellen voor. Ook is er in dit gebied een aanhoudend gevaar door landmijnen die in de laatste jaren wel minder, maar nog steeds slachtoffers maken. Het wordt dus aangeraden de geasfalteerde wegen in de Casamance niet te verlaten. De stad Ziguinchor en het toeristische gebied Cap-Skirring die in dit gebied liggen, zijn wel veilig. In Dakar en andere grote steden kun je je over het algemeen vrij bewegen. Zware criminaliteit komt relatief weinig voor en de criminaliteit die in de afgelopen jaren is toegenomen, heeft voornamelijk betrekking op diefstal. Dus vooral in en rondom toeristische plaatsen moet je als reiziger goed op je spullen letten.

Medische informatie

De gezondheidszorg in Senegal is, net als in bijna ieder derde wereldland, slecht. De medische voorzieningen in het land zijn slechts gebrekkig toegankelijk omdat deze vaak slecht gespreid en moeilijk bereikbaar zijn. Ook een gebrek aan mensen en middelen maakt de situatie er niet beter op.

Specifieke inentingen zijn voor Senegal niet vereist. Wel worden vaccinatie tegen DTP, vaccinatie tegen Hepatitis A en een gele koorts inenting wel aangeraden als je naar Senegal reist, ongeacht de verblijfsduur. En vaccinatie tegen gele koorts is voor Senegal alleen verplicht als je in zeven dagen voorafgaand aan je reis naar Senegal in een gele koorts land bent geweest. Neem altijd contact op met de GGD, Tropendokter of TravelClinic voor actuele adviezen.

In verband met bacteriën wordt het afgeraden kraanwater te drinken tijdens je verblijf in Senegal. Je kunt het beste dranken uit een fles nuttigen, zoals bronwater, limonade, cola of vruchtendrank. Let er dan nog steeds wel goed op dat de dop van de fles nog verzegeld is. Een aanrader is het drinken van versgeperst vruchtensap, want dit is een kiemvrije en verfrissende drank, die uitdroging tegengaat en tjokvol minerale zouten en vitaminen zit.

Bevolking

Een ding dat als eerste opvalt aan de bevolking van Senegal is de zeer ongelijkmatige verdeling van leeftijden. Bijna de helft van de 13 miljoen inwoners die het land in totaal telt, is jonger dan 15 jaar en maar 3% van de bevolking heeft een leeftijd boven de 65 jaar. De Senegalese Republiek is een bonte verzameling van vermengde bevolkingsgroepen, maar die toch elk hun eigenheid hebben weten te behouden. Zo'n 40% van de bevolking behoort tot de Wolof, die daarmee de belangrijkste bevolkingsgroep in Senegal is. De Lébou is een ethische groep die tegenwoordig nauw verwant is aan de Wolof, maar er oorspronkelijk los van stond. De tweede bevolkingsgroep van Senegal is de Sérèr, waar zo'n 16% van de bevolking toe behoort. Daarnaast zijn er nog een aantal kleinere bevolkingsgroepen binnen de grenzen van Senegal te onderscheiden, zoals de Peul (13% van de bevolking), de Toucouleur (10% van de bevolking) de Diola (7% van de bevolking), de Mandingo en de Bassari. Officieel is 90% van de Senegalezen aanhanger van de islam. De overige 10% van de bevolking zijn christenen en animisten of een mengelmoes van deze twee geloven. Het animisme gaat uit van het geloof dat in alle natuurlijke wezens een levenskracht aanwezig is. In Senegal is de religie een belangrijk onderdeel van het dagelijkse leven, want het bepaalt voor een groot deel de plaats van het individu in de samenleving. In de cultuur van Senegal staan vooral authentieke muziekvormen, gespeeld op traditionele instrumenten centraal. Het land is vooral bekend vanwege de vele artiesten die diverse stijlen en muziekinstrumenten weten te combineren tot schitterende, eigentijdse muziek. Bovendien speelt dans een belangrijke rol in de Senegalese cultuur, dus er worden ook veelvuldig folkloristische dansen opgevoerd. Op het gebied van dansontwikkeling heeft Senegal zelfs een internationale reputatie. Wat betreft kunst heeft de glasschilderkunst in Senegal grote populariteit. Daarbij worden glasplaten in primaire kleuren en in heldere lijnen in spiegelbeeld beschilderd. Ongetwijfeld is voetbal de meest beoefende en bekeken sport van het land. Hoewel de bevolking verzot is op voetbal, is worstelen nog steeds de meest traditionele sport, waar vooral de Sérèr en de Diola in uitblinken.

De taal

De officiële taal van Senegal is Frans en deze taal wordt gebruikt op scholen en door de regering. Maar slechts een klein gedeelte van de bevolking (ongeveer 15%) spreekt daadwerkelijk Frans. Het Wolof is namelijk de belangrijkste taal van het volk: het is de eerste taal voor 50% van de bevolking en de tweede taal voor 30-40% van de bevolking. Dus tussen de verschillende bevolkingsgroepen wordt voornamelijk in het Wolof gecommuniceerd.

Flora & Fauna

In het noorden van Senegal komt door de droogte voornamelijk savannelandschap voor. Hier groeien vooral veel struiken, lage grassen en wat acacia's. In deze droge streken is de baobab of apenbroodboom, de meest karakteristieke boom van Afrika, een veelvoorkomend verschijnsel. De boom is zo'n 20 meter hoog en heeft een levensduur van wel meer dan 1000 jaar. Bijna alle onderdelen van deze boom worden door de bevolking voor van alles en nog wat gebruikt. De baobab speelt in talloze Afrikaanse mythen en legenden een rol. In het zuiden van het land kom je verschillende fruitbomen en palmbomen tegen. Zo vind je in het gebied Casamance tropisch regenwoud en mangrovebossen. Ook groeien hier mangobomen, kolanootbomen en kapokbomen. De kapokboom is in de zuidelijke helft van Senegal trouwens nadrukkelijk in het landschap aanwezig, want de boom kan wel meer dan 50 meter hoog worden. Ook groeit in het zuiden nog bamboe en dan voornamelijk in vochtige gebieden. De Senegalese dierenwereld is groot en divers. De grote wilde dieren leven alleen nog maar in het nationale park Niokolo Koba. Daar zie je onder andere leeuwen, olifanten, buffels en gazelles. Het park telt 70 soorten zoogdieren, 60 soorten zoetwatervissen en meer dan 300 vogelsoorten. Kleinere zoogdieren die in Senegal voorkomen zijn wrattenzwijnen, herten, miereneters en hyena's. Ook zijn door het hele land verschillende apensoorten te vinden. Aan de oevers van de Gambia-rivier komen vooral krokodillen en nijlpaarden voor en ook slangen zijn er genoeg in Senegal. Een bedreiging voor mens en dier zijn bijvoorbeeld giftige adders, cobra's, pythons en zwarte mamba's. Bovendien stikt het in het land van termieten: het favoriete voedsel van het reuzenschubdier en het aardvarken die eveneens in Senegal voorkomen.

Geschiedenis

De eerste bewoners van het grote rivierengebied in West-Afrika waren nomaden. Verspreid over Senegal zijn er tientallen megalithische steencirkels, grote roodbruine stenen, te vinden, die een duidelijke aanwijzing zijn van het bestaan van de nomaden. Zij leefden daar al duizenden jaren voor het begin van onze jaartelling, maar wie deze vroege bewoners zijn geweest en wat er met ze is gebeurd is nog altijd een groot raadsel. Karakteristiek voor de geschiedenis van Senegal zijn de grote koninkrijken die in de loop der jaren in kleinere eenheden uit elkaar vielen. Onder het eerste koninkrijk van Ghana begon de eerste bloeiperiode, maar dit koninkrijk viel in de 11e eeuw uiteen. In de 14e eeuw bracht een Wolof-koning een aantal bestaande Wolof-rijken in het noorden en zuiden van Senegal bij elkaar tot één groot Wolof-rijk, dat de naam Dyolof kreeg. Maar door onderlinge conflicten tussen koninklijke nakomelingen viel ook dit rijk in het midden van de 16e eeuw weer uiteen in afzonderlijke staatjes. Ondertussen begonnen de Europeanen aan hun grote ontdekkingsreizen en in 1445 zetten de Portugezen voor de eerste keer voet aan wal in West-Afrika. De Hollanders, Fransen en Engelsen volgden het voorbeeld van de Portugezen en voeren ook met hun schepen naar de West-Afrikaanse kust. Maar met de komst van de Europeanen brak ook een tijd aan die later een grote zwarte bladzijde uit de geschiedenis van Afrika zou zijn, want ze begonnen een levendige handel in slaven. De slavenhandel werd door de Fransen, Hollanders en Engelsen afwisselend beheerst. De Fransen, Engelsen en Hollanders waren in de 17e en 18e eeuw continu met elkaar in gevecht en de posten aan de kust van Senegal wisselden dus ook regelmatig van eigenaar. Op het moment dat de Hollanders definitief werden verdreven en de Portugezen zich ondertussen bezig hielden met het gebied Casamance, konden Engeland en Frankrijk de rest van het land onderling verdelen. In 1899 werd door beide landen een verdrag gesloten waarbij de huidige grenzen van Senegal en Gambia werden vastgelegd en dat verdrag diende tevens als basis voor de ontwikkeling van de twee gescheiden kolonies. De Europeanen hadden eerst alleen belangstelling voor de kuststreek van West-Afrika, maar toen werd Amerika ontdekt en kwamen de suikerplantages in West-Indië op. In deze gebieden was grote behoefte aan arbeidskrachten, met als gevolg dat er vanuit Afrika slaven naar deze gebieden werden gestuurd: dit was het begin van de trans-Atlantische slavenhandel. In de 19e eeuw stuitten Groot-Brittannië en Frankrijk op veel verzet toen ze het gebied wilden koloniseren en daarbij speelden de Maraboet-oorlogen in de binnenland een grote rol. De werkelijke verovering van Senegal begon echter pas na de Frans-Duitse oorlog van 1870-1871. Ondanks hevig verzet dolven koningen en maraboets uiteindelijk het onderspit in een opeenvolging van veldslagen en onderhandelingen. Rond 1895 was Senegal geheel onder controle van de Fransen en het land was voor Frankrijk een bijzondere kolonie. De stad Dakar, gesticht in 1857 door de Franse generaal Faidherbe, werd in 1902 benoemd tot hoofdstad van heel Frans West-Afrika. Hoewel het grootste deel van de inwoners van Frans West-Afrika de Franse nationaliteit had, werden zij toch gezien als derderangs burgers en onderdanen. De kuststreek van Senegal had daarentegen een bijzondere status, want hier werden de inwoners wel als 'gelijken' gezien en ook zo behandeld. In 1914 stuurden de Senegalese burgers Blaise Diagne als afgevaardigde naar het Franse Parlement in Parijs. Hij zorgde ervoor dat een aantal wetten werden aangenomen die de positie van de Senegalese inwoners versterkten en dit was het begin van een periode waarin de Senegalezen steeds meer politieke invloed kregen. Die werd pas na de Tweede Wereldoorlog echt verkregen toen dankzij een wet in 1946 alle ingezetenen van Senegal het Franse staatsburgerschap en daarmee ook stemrecht kregen. Ook kregen alle koloniën in Frans West-Afrika hun eigen parlement, dat het recht had afgevaardigden naar het Franse parlement te sturen. De Gaulle werd in 1958 president van Frankrijk en hij ontwierp een gemenebestconstructie, de Communauté française, waarvan de Franse koloniën als autonome staten lid konden worden. Een jaar later sloot Senegal, onder leiding van Léopold Sédar Senghor, een verbond met het oostelijke buurland Mali en vormde zo de Malifederatie die een jaar later volledig onafhankelijk werd. Helaas viel de federatie al na een paar maanden uiteen en gingen beide landen als afzonderlijke republieken verder. Senghor werd op 5 september 1960 gekozen tot eerste president van Senegal en uiteindelijk zou hij deze functie twintig jaar bekleden. Naar aanleiding van een (mislukte) staatsgreep van premier Mamadou Dia werd in 1963 een nieuwe grondwet goedgekeurd waardoor het land een presidentieel regime (zonder premier) kreeg. In 1969 werd de grondwet weer gewijzigd, waarbij de functie van premier terug werd ingesteld. Abdou Diouf werd toen aangesteld als de eerste premier en in 1981 werd hij de tweede president van de Republiek Senegal. Hij werd in 1988 en 1993 opnieuw verkozen en in 1995 benoemde hij een regering van nationale eenheid die de problemen met de afscheidingsbeweging MFDC moest oplossen. In 2000 deed Diouf voor de derde keer een gooi naar het presidentschap, maar uiteindelijk werd de liberaal Abdoulaye Wade uitgeroepen tot winnaar van de verkiezingen en tot president verkozen. Deze man beloofde de Senegalese bevolking 'verandering', maar de bevolking werd in de loop der jaren duidelijk teleurgesteld toen daar maar weinig van terecht kwam. In 2007 nam de ontevredenheid nog meer toe, maar toch zegevierde Wade tijdens de presidentsverkiezing van 2007. In 2009 werden plaatselijke verkiezingen gehouden en hierbij werd aangetoond dat de oppositie wel degelijk een bedreiging vormde voor het presidentiële kamp: 35 organisaties en partijen van de burgermaatschappij verenigden zich en vormden een coalitie genaamd 'Benno Siggil Senegal', die een meerderheid van de stemmen wist te behalen in de meeste grote steden in het land.

Veelgestelde vragen