Pamukkale in Turkije

In het zuidwestelijke binnenland van Turkije tref je in de vallei van de Curuksu rivier het unieke en zeer interessante natuurverschijnsel Pamukkale aan. Hier loopt al eeuwenlang een stroom warm kalkhoudend water via een groot aantal terrassen van een helling naar beneden. In de loop der jaren hebben deze waterstromen van kalk en koolzuur ervoor gezorgd dat de heuvel nu het aanzicht heeft van een gigantische witte versteende waterval. In het Turks betekent Pamukkale ‘kasteel van katoen’ en het natuurwonder heeft deze naam te danken aan het spectaculaire uitzicht.

'Wil je op vakantie naar deze bestemming? Vraag dan een gratis reisvoorstel aan en ik help je graag!', Patricia - reisexpert Bodrum gratis reisvoorstel >>

Vulkanisch verschijnsel

De terrassen van deze wonderbaarlijke speling der natuur zijn ontstaan door een vulkanisch verschijnsel. Deze streek bevond zich zo’n twee miljoen jaar gelegen namelijk in een plooiingsfase, die een groot aantal bergen voortbracht. Als gevolg van dit proces kwamen er grote scheuren in de aardkorst en werd het gebied zeer gevoelig voor aardbevingen. Bij Pamukkale is het regenwater duizenden jaren lang in deze breuken gestroomd en kletterde het neer op een meters dikke kalksteenlaag die miljoenen jaren geleden werd afgezet. De hoge temperaturen op die diepte zorgden ervoor dat het calciumcarbonaat van deze laag in het water oploste. Via de bronnen komt dit kalkrijke water met een temperatuur van zo’n 35 graden Celsius weer aan de oppervlakte, koelt het vervolgens af waardoor het koolzuur uit de oplossing verdwijnt en verandert het in een vlokkig wit bezinksel dat zich afzet in de vorm van kalkterrassen.

In dit 360 filmpje zie je hoe mooi Pamukkale is!

Romeins kuuroord

Het warme, kalkrijke bronwater schijnt een helende werking op spieren en zenuwen te hebben en baden in dit water zou bovendien erg goed voor de huid zijn. De Romeinen kwamen twee eeuwen voor Christus al tot de ontdekking van de kracht van het water. Pamukkale was in de tijd van de Romeinen dus al een beroemd kuuroord. Vlak daarbij lag de oude Griekse stad Hierapolis en vanaf de bronnen heb je nog altijd uitzicht op enkele ruïnes uit die tijd, zoals een oude stadmuur, een theater, een badhuis en de Tempel van Apollo.

Koning van Pergamon

Eumenus II, koning van de machtige Griekse stad Pergamon, stichtte de stad Hierapolis zo rond het jaar 190 voor Christus volgens hellenistische traditie. In de oudheid diende Hierapolis voor de Romeinen voornamelijk als een soort rustoord, waar zij de laatste jaren graag doorbrachten en van waaruit zij de toen al drukbezochte bronnen gemakkelijk konden aandoen. Maar door vele aardbevingen heeft deze oorspronkelijk militaire nederzetting zich nooit echt sterk kunnen ontwikkelen. Het dal ten noorden van Denizli is eigenlijk pas sinds het begin van de jaren 80, met de opkomst van het massatoerisme, echt opgebloeid.

Werelderfgoedlijst

De grote toestroom van toeristen vanaf de jaren tachtig heeft Pamukkale helaas geen goed gedaan. Op de top van het plateau werden hotels gebouwd, maar deze ontrokken kalk aan het water. Ook werden de zwembaden van de hotels met het hete water gevuld. De grootste schade aan het natuurwonder is ontstaan doordat het afvalwater zomaar over de terrassen werd weggegooid. Dit was de reden dat UNESCO in 1988 ingreep: Pamukkale, en ook Hierapolis, werden op de Werelderfgoedlijst geplaatst. Dat hield in dat de hotels op de top van de heuvel afgebroken moesten worden. Verder mochten de natuurlijke kalkterrassen niet meer als baden worden gebruikt. Hoewel de terrassen niet overal spierwit meer zijn, heeft Pamukkale nu gelukkig wel zijn oorspronkelijke charme weer terug!